Et bléist e Sturm duerch meng Séil

Et bléist e Sturm duerch meng Séil,

eng mächteg brüllend, eiseg kal,

voll Zorn mat engem dämmerleche Gesiicht,

dee mëscht déi onheemlech zerklëppen.

Et schmettert Zäregel vum Dësch 

vun mengem Häerz

a léisst mech zréck

an engem Mëer vun Trëmmere,

barfuß, einsam an alleng.

Et tobend an wüthet ouni Erëmmerung

am bannen vun menger Séil. -

Du gesäis dat Grauen an mengem Bléck

a mengs,

et schéngt,

et wier just en ondeckter Summerhauch.

(Ilka Berikhan)

Es weht ein Sturm durch meine Seele ...

Deutsche Version