Wann d'Léift geet

Wann d'Léift geet,
wird et still,
d'Noten an der Melodie vun eisem Häerz
verblosen.
Wann d'Léift geet,
wird et laut,
tosend Welle brechen los
am Mëer vun eiser Séil.
Wann d'Léift geet,
wird et kal,
eis Dreem a Wënsch
erstéien zu Äis.
Wann d'Léift geet,
wird et waarm,
eis Tréinen verdrocken ungeweint
am waarme Wüstensand vun der Hoffnungslosigkeit.
Wann d'Léift geet,
gréisst de Doud,
he reflectéiert sech schwéier ahnungsvoll
an eisen Aen.
Wann d'Léift geet,
hält d'Liewen den Atem un.

(Ilka Berikhan)

Wenn die Liebe geht

Deutsche Version